, dat was de

vraag om 5uur in de ochtend (Canadese tijd).

Het was echt ochtend, maar toch bleven we liggen tot 8u. De eerste shift mocht aan het ontbijt beginnen. Lekkere pannenkoekjes of liever een getoast broodje? Er was wat lekkers voor iedereen.

Met een lekker gevuld buikje trokken we onze wandelschoenen aan en gingen we oud Montréal ontdekken. In groepjes en met elk een gids gingen we op pad.

We leerden het volgende:

• Montréal is eigenlijk een eiland, omringd door verschillende bruggen.
• Er zijn drie zeer belangrijke vrouwen medeverantwoordelijk voor het ontstaan van het huidige Montréal.
• Frans is hier een ‘uitstervende’ taal. De Franstalige Canadezen doen er dan ook alles aan om de taal niet verloren te laten gaan. Zo zijn de mensen hier verplicht om hun kind naar een Franstalige school te sturen.
• Er zijn heel veel banken. Zo van die zeer grote skyscrapers waarbij je nek zeer doet als je de top wilt zien. De Engelse bank (mooi oud gebouw) stond er eerst en dat vonden de Fransen niet fijn. Zij bouwden deze hoge skyscraper omdat ze zich benadeeld en gediscrimineerd voelden door de Engelse bank. Onderaan de skyscraper staan twee beelden. Een Engelse man die met afgunst naar de Franse kathedraal kijkt en een Franse vrouw die met afgunst naar de Engelse bank kijkt. In hun armen hebben ze beide een hond vast. De man een Engelse buldog en de vrouw een Franse poedel. Deze honden kijken echter naar elkaar met een blik van : wij willen samen spelen.
• In de Franse kathedraal (geïnspireerd door de Notre Dame in Parijs) zijn we binnen geweest. Een prachtig altaar verscheen omringd door vele toeristen en camera’s. De akoestiek was niet zo top, dus wij besloten om hier geen concertje te doen. Celine Dion vond deze kerk wel prachtig genoeg om er in te trouwen.
• Er stond een gigantisch cruiseschip in de haven met ernaast de tent van Cirque du Soleil.
• Overal verspreid in Montréal staan ook piano’s. Waar iedereen (die kan spelen) op mag spelen. Lekker sfeertje.
• Er zijn verschillende eilandjes rondom Montréal. Dit zijn geen natuurlijke eilanden. De mensen hier zijn zo slim dat ze de grond die ze hebben uitgegraven, voor metro’s te bouwen, herbruikten om deze eilanden te maken. Tegenwoordig staan op deze eilanden expo’s , pretparken, speeltuinen, een toren, marktjes, ...
• Door de straffe winters bouwden de mensen van Montréal ondergrondse steden. Deze zijn zo groot dat je hierin verdwaald kan geraken. Denk maar aan een groot appartementsblok aan de zee en beeld je dan in dat dit onder de grond staat.

Tot zo ver onze weetjes. Wil je er meer weten, vraag misschien even aan je dochter als we terug thuis zijn.

Na de gids tour wandelden we terug naar de auberge waar een heerlijk lunchpakketje op ons stond te wachten.

Daarna hadden we nog even tijd voor een opfrissing .Sommigen maakten nog een kort wandelingetje.

Tegen 16u vertrokken we dan richting de kerk voor ons eerste concert.

De mensen van het gemengd koor van Les voix Boréales hadden een lekkere ‘Potteke lek’ (zoals Nicole het zegt) voor ons voorzien. Oh wat smulden we ons buikje vol. (Even voor de verduidelijking, een potteke lek of potluck is een concept waarbij iedereen eten meebrengt voor zijn gezin en wat meer. Dit eten wordt dan gedeeld onder de mensen.)

Met een volle buik knalden we het eerste concert! Er waren wat zenuwen, niet veel beweegruimte en veel hitte, maar vooral was er veel plezier.

We sloten het concert af met een samenzang van de twee koren. Enthousiasme ontbrak niet.

Vermoeid, maar voldaan kropen we de bus weer op en vertrokken we terug naar de Auberge.

Hier maakten we ons klaar voor weer een heerlijke nachtrust.

Soetkin, Helena, Bo